ممنوعیت عرضه اولیه سکه (ICO) در اواخر سال 2017 چین، استارتاپ های رمزنگاری را در این کشور بدون هیچ راه حلی رها کرد و در پی این اتفاق شرکت ها در تلاش برای یافتن راه حل های جایگزین برای جذب سرمایه برای پروژه های خود بودند. خیلی زود پروژه ها شروع به کشف روند جدید عرضه اولیه صرافی (IEO) کردند. این نوآوری به آنها اجازه می داد تا بدون ترس از قانون یا مقامات، جمع آوری کمکهای مالی خود را انجام دهند.
بر خلاف ICO، یک IEO در دسترس عموم نیست. باید کاربر صرافی که میزبانی پخش سکه را بر عهده دارد باشید تا بتوانید توکن بخرید. در ICO هر کاربری می تواند با ارسال مبلغی به یک آدرس خاص هر میزان توکن که می خواهد خریداری کند ولی در IEO از شرکت کنندگان درخواست می شود تا با استفاده از حساب کاربری خود در صرافی برگزار کننده خرید را انجام دهند.
IEO (عرضه اولیه صرافی) چیست؟
همانطور که از نامش پیداست، عرضه اولیه صرافی در سیستم عامل صرافی ارز رمزنگاری شده انجام می شود. بر خلاف عرضه اولیه سکه (ICO)، یک IEO توسط یک صرافی رمزنگاری به نمایندگی از شرکت تازه تاسیس اداره می شود که می خواهد با توکن های تازه صادر شده خود سرمایه جمع کند.
از آنجا که فروش توکن در بستر صرافی انجام می شود، ناشران توکن باید هزینه لیست را به همراه درصدی از توکن های فروخته شده در طول IEO پرداخت کنند. در عوض، توکن های راه اندازی های رمزنگاری در سیستم عامل های صرافی فروخته می شود و سکه های آنها پس از پایان IEO در صرافی لیست می شوند. از آنجایی که صرافی ارز رمزنگاری شده درصدی از توکن های فروخته شده توسط شرکت را می گیرد، صرافی برای کمک برای بازاریابی با صادرکننده رمز ارز همکاری می کند.
ICO و IEO چه تفاوت هایی با هم دارند؟
بزرگترین مشکلی که ICO دارد این است که توسط افراد سومی نظارت نمی شوند. اساسا هر کسی می تواند ICO راه اندازی کند و برای این کار هم فقط به یک وایت پیپر (اساسنامه) نیازد دارد که سرمایه گذاران را متقاعد کند که به کمپانی پول بدهند.
در سویی دیگر IEO مدل خیلی متفاوت تری دارد. اگر چه هر دو ICO و IEO تا حدود زیادی مشابه IPO یا عرضه اولیه عمومی هستند ولی در IEO، صرافی برگزار کننده مدیریت را بر عهده می گیرد.
برای برگزاری یک IEO، تیم پروژه می بایست سر شرایط برگزاری و چگونگی آن با صرافی مذاکره کنند تا توکن هایشان برای فروش در صرافی گذاشته شود و افرادی که در خرید شرکت میکنند توسط صرافی محافظت می شوند.
ممکن است بعضی ها بگویند که خوب ممکن است صرافی در همکاری با تیم پروژه بخواهد کلاهبرداری کند ولی خوب مشخص است که چنین کاری اعتبار صرافی را زیر سوال می برد.
صرافی هایی که به دنبال جلب اعتماد مشتری هستند، چنین اقدام هایی نمی کنند.
اما در عوض، صرافی هم ممکن است محبوبیت خود را در اجرای IEO به خطر بیاندازد چرا که صرافی کنترلی روی عملکرد تیم پروژه توکن مورد نظر ندارد و مشخص نیست که تیم پروژه بتواند وعده هایی که در وایت پیپر داده است را عملی کند. به همین منظور برای جلب اعتماد مشتریان، صرافی باید یک سری ارزیابی های جامعی از پروژه پیش از برگزاری IEO آن انجام دهد. این یک لایه ای از محافظت را برای مشتری فراهم می کند.
در مقایسه با ICO ها، خطر IEO برای هر دو طرف تیم پروژه و مشتریان کمتر است.
امنیت عرضه اولیه صرافی
از دیدگاه محافظت از مشتری، صرافی نه تنها پروژه ها را برای شناسایی کلاهبرداری احتمالی بررسی می کند بلکه نقدینگی را نیز بالا می برد چرا که مشتریان صرافی آماده خریداری آن توکن هستند. از طرفی همه خرید های مشتریان در اکانت صرافی نگهداری می شود و نیازی نیست مشتری با کیف پول های مختلف سر و کله بزند.
برای تیم پروژه، کار جمع آوری سرمایه ساده تر می شود. صرافی کار احراز هویت را انجام می دهد، جامعه کاربری گسترده ای دارد که آماده خرید هستند و در تبلیغات هم موفق تر از تیم پروژه تازه کار عمل می کند.
با وجود کلاهبرداری ها و فریب کاری هایی که اخبار آن را در پی98 هم بازتاب داده ایم، بی شک IEO مدل بهتری برای شرکت است. اگر چه برای استفاده از آن مشتریان و تیم پروژه باید مراحل بیشتری را طی کنند ولی امنیت بیشتری که در این کار است، ارزش صرف وقت را دارد.
اگر بخواهیم این موضوع را با یک مثال شفاف کننده به پایان برسانیم، کافی است تا به فروش توکن بیت تورنت از طریق بایننس اشاره کنیم.
در طی این IEO تیم پروژه بیت تورنت در مذاکره با بایننس درخواست برگزاری عرضه اولیه را دادند و با توجه به این که بایننس بزرگترین صرافی رمز ارز در جهان است، کاربران بسیاری دارد و به همین دلیل هم تمام توکن های بیت تورنت در 15 دقیقه به فروش رسید!
از طرفی با توجه به این که این فروش توسط بایننس رهبری می شد، کاربران به این سیستم اعتماد داشتند.
مزایا و معایب عرضه اولیه صرافی
یکی از اصلی ترین مزایای IEO اعتماد است. همانطور که حجم گسترده مردم در یک سیستم صرافی ارز رمزنگاری شده انجام می شود، طرف مقابل هر پروژه ای را که به دنبال راه اندازی IEO در وب سایت خود است، نمایش می دهد. صرافی ها این کار را برای حفظ اعتبار خوب خود با بررسی دقیق صادرکنندگان توکن انجام می دهند.
بنابراین، IEO ها می توانند پروژه های کلاهبرداری و مشکوک را از جمع آوری سرمایه از طریق سیستم عامل های ارز رمزنگاری حذف کنند و کلاهبرداری برای همکاران با IEO بسیار دشوارتر می شود.
همچنین صادرکنندگان توکن لازم نیست نگران امنیت گسترده مردم باشند زیرا صرافی درحال مدیریت قرارداد هوشمند IEO است. روند KYC / AML نیز توسط مبادله رمزنگاری انجام می شود زیرا بیشتر ارائه دهندگان خدمات پس از ایجاد حساب های خود، روی مشتریان خود KYC / AML را انجام می دهند.
و از دیگر مزایای IEO لیست کردن توکن های صادر شده است. از آنجا که لیست های توکن نیز “در صرافی” هستند ، این یک روند طبیعی است که صرافی ارزهای رمزنگاری شده که IEO در آن انجام می شود، سکه جدید را پس از پایان فروش گسترده لیست می کند.
اما در این میان، در حالی که IEO به نظر می رسد جایگزین مطمئن و کارآمدتری برای ICO باشد، هزینه های مربوط به فروش توکن آن می تواند برای استارتاپ ها زیاد باشد. هزینه لیست می تواند تا 20 واحد بین کوین هزینه داشته باشد، در حالی که صرافی ها حتی می توانند 10 درصد از توکن های استارت اپ را برای راهندازی پروژه دریافت کنند.
سخن پایانی
IEO ها به راه اندازی برخی از پروژه های خوبی در فضای ارز رمزپایه و بلاکچین کمک کرده است. با این حال ، هیچ روشی بی خطر نیست، اما به نظر می رسد که IEO ها حداقل در مسیر درست قرار دارند. اما این بدان معنا نیست که همه باید روی این روش از عرضه سرمایه گذاری کنند.صرف نظر از هدف شرکت ها و پروژه ها برای جمع آوری سرمایه، انجام تحقیقات کافی برای هر گونه سرمایه گذاری توصیه می شود.
برای آگاهی از آخرین نوشته ها، خبر ها و تحلیل های کوتاه به کانال تلگرام پی98 بپیوندید.
عالی بود سلام